مهارت دوستیابی کودکان یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی است که نقش اساسی در رشد عاطفی، اجتماعی و حتی تحصیلی آن‌ها دارد. ارتباط با دیگران و ایجاد روابط دوستانه سالم نه تنها باعث تقویت اعتمادبه‌نفس در کودکان می‌شود، بلکه به آن‌ها کمک می‌کند تا یاد بگیرند چگونه در جامعه رفتار کنند و با دیگران تعامل مثبت داشته باشند. در دنیای امروز که مهارت‌های اجتماعی بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارند، والدین باید به نقش خود در آموزش و تقویت این مهارت‌ها در فرزندانشان توجه کنند. کودکی که بتواند به راحتی دوست پیدا کند و روابط خود را مدیریت کند، در مسیر زندگی موفق‌تر و خوشحال‌تر خواهد بود.
اما چرا برخی از کودکان در ایجاد دوستی با دیگران مشکل دارند؟ این مسئله ممکن است ناشی از کمبود مهارت‌های ارتباطی، اعتمادبه‌نفس پایین یا نداشتن الگوی مناسب در خانه باشد. والدین باید بدانند که پرورش مهارت دوستیابی کودکان یک فرآیند مداوم و نیازمند توجه ویژه است. در این مقاله، راهکارهای کاربردی و اثبات‌شده‌ای برای کمک به کودکان و نوجوانان در این زمینه ارائه خواهیم داد تا والدین بتوانند بهترین حمایت را از فرزندانشان به عمل آورند.
چرا برخی کودکان در دوستیابی مشکل دارند؟
مشکلات در مهارت دوستیابی کودکان می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. برخی از این دلایل مربوط به ویژگی‌های شخصیتی کودک است، مانند خجالتی بودن یا اعتمادبه‌نفس پایین. کودکان خجالتی معمولاً از برقراری ارتباط با دیگران می‌ترسند و نگرانند که مورد قضاوت قرار گیرند. در نتیجه، این ترس آن‌ها را از فرصت‌های دوستیابی محروم می‌کند. از سوی دیگر، کودکان با اعتمادبه‌نفس پایین ممکن است تصور کنند که به اندازه کافی جالب یا دوست‌داشتنی نیستند و همین موضوع باعث می‌شود از تلاش برای ایجاد ارتباط صرف‌نظر کنند.
✨😍آکادمی ویموند، محلی برای رشد، توسعه و شکوفایی فرزندانمان😍✨
آکادمی کوچینگ کودکان و نوجوانان ویموند با آموزش‌هایی در خصوص اعتماد به نفس، عزت نفس، قدرت کلام و صحبت‌کردن در محیطی بسیار شاد و صمیمی و پویا بهترین فضا برای ارتقا مهارت دوستیابی و ارتباط اجتماعی فرزندان شما عزیزان است. 👌✨📚
عوامل محیطی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. به عنوان مثال، کودکانی که در خانه با الگوهای ارتباطی ضعیف مواجه هستند یا از سوی والدین به اندازه کافی تشویق نمی‌شوند، ممکن است توانایی برقراری ارتباط با دیگران را یاد نگیرند. در مواردی دیگر، تجربه‌های منفی گذشته، مانند طرد شدن یا تمسخر شدن توسط همسالان، می‌تواند کودک را از تلاش برای دوستیابی منصرف کند. شناخت این دلایل به والدین کمک می‌کند تا بهترین راهکارها را برای تقویت این مهارت‌ها در فرزندان خود پیدا کنند.
تأثیر دوستیابی بر رشد ا جتماعی و عاطفی کودکان
داشتن دوست‌های خوب، نه تنها بر رشد اجتماعی کودک بلکه بر سلامت روانی و عاطفی او نیز تأثیر عمیقی دارد. کودکان از طریق روابط دوستانه، مهارت‌هایی نظیر همدلی، همکاری و حل تعارض را یاد می‌گیرند. وقتی کودکان در محیطی دوستانه قرار می‌گیرند، احساس تعلق و امنیت می‌کنند که این امر مستقیماً به افزایش اعتمادبه‌نفس و خوشحالی آن‌ها منجر می‌شود.
روابط دوستانه همچنین به کودکان کمک می‌کند تا استرس‌های روزمره، مانند مشکلات مدرسه یا فشارهای اجتماعی، را بهتر مدیریت کنند. به‌عنوان مثال، کودکانی که در مدرسه دوستانی دارند، بیشتر احتمال دارد که از رفتن به مدرسه لذت ببرند و با انگیزه بیشتری درس بخوانند. این دوستان می‌توانند یک شبکه حمایتی برای کودک باشند که در زمان نیاز به او کمک می‌کنند.
اما کودکان بدون دوستان، اغلب احساس تنهایی می‌کنند و ممکن است دچار مشکلاتی نظیر افسردگی یا اضطراب شوند. والدین با تقویت مهارت دوستیابی در نوجوانان و کودکان خود، می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا از چنین چالش‌هایی جلوگیری کنند و روابط سالم و معناداری را در زندگی خود شکل دهند.
ویژگی‌های کودکان و نوجوانانی که در دوستیابی موفق هستند
کودکان و نوجوانانی که در دوستیابی در مدرسه و سایر محیط‌ها موفق عمل می‌کنند، ویژگی‌های خاصی دارند که باعث می‌شود دیگران به راحتی با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. از مهم‌ترین این ویژگی‌ها می‌توان به اعتماد به نفس، مهارت‌های اجتماعی و توانایی ابراز احساسات اشاره کرد.
یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در دوستیابی برای نوجوانان، داشتن اعتماد به نفس است. نوجوانانی که به خود باور دارند، با اطمینان بیشتری وارد جمع می‌شوند و ارتباط برقرار می‌کنند. برای مثال، آن‌ها از معرفی خود در یک جمع جدید ترسی ندارند و از این فرصت‌ها برای گسترش دایره دوستانشان استفاده می‌کنند.
دیگر ویژگی مهم، مهارت‌های اجتماعی است. نوجوانانی که از این مهارت‌ها بهره‌مندند، می‌توانند با دیگران همدلی کنند، به نظرات و احساسات دیگران احترام بگذارند و گفت‌وگوهای موثری داشته باشند. این مهارت‌ها در آموزش دوستیابی به دانش‌آموزان اهمیت ویژه‌ای دارند و باید به آن‌ها آموخت که چگونه به صحبت‌های دوستانشان گوش دهند و در صورت نیاز حمایت کنند.
در نهایت، توانایی ابراز احساسات نقش کلیدی دارد. نوجوانانی که می‌توانند به راحتی درباره احساسات و نیازهای خود صحبت کنند، در دوستیابی در مدرسه و محیط‌های اجتماعی موفق‌تر هستند. این ویژگی به آن‌ها کمک می‌کند تا ارتباطات صمیمی‌تر و عمیق‌تری با دیگران برقرار کنند و دوستی‌های پایدارتری داشته باشند.
اشتباهات والدین در کمک به دوستیابی کودکان
والدین ممکن است با نیت خیرخواهانه اشتباهاتی انجام دهند که به جای کمک به فرزندشان در دوستیابی در مدرسه، او را از ایجاد روابط سالم بازدارد. درک این اشتباهات و اجتناب از آن‌ها می‌تواند نقش مهمی در موفقیت فرزند شما در دوستیابی برای کودکان و نوجوانان داشته باشد.
یکی از رایج‌ترین اشتباهات، اعمال فشار بیش از حد به کودکان برای پیدا کردن دوست است. برای مثال، وقتی والدین مداوم از کودک می‌پرسند: “چرا هنوز با کسی دوست نشده‌ای؟” یا او را مجبور می‌کنند در فعالیت‌هایی شرکت کند که علاقه‌ای به آن‌ها ندارد، این کار به‌جای کمک به کودک، باعث افزایش استرس و اضطراب او می‌شود.
اشتباه دیگر، انتخاب دوست برای کودک است. والدینی که بدون در نظر گرفتن شخصیت و علایق فرزندشان، برای او دوستانی انتخاب می‌کنند، نه تنها به دوستیابی کودک خجالتی کمک نمی‌کنند، بلکه ممکن است او را از روابط طبیعی و خودجوش بازدارند.
همچنین، مقایسه فرزندشان با دیگر کودکان می‌تواند تاثیر منفی زیادی بر اعتماد به نفس او بگذارد. عباراتی مانند “چرا مثل خواهرت نمی‌توانی دوست پیدا کنی؟” یا “ببین دوستت چقدر راحت دوست پیدا می‌کند”، پیام مخربی به کودک منتقل می‌کند و به جای ترغیب او به مهارت دوستیابی در نوجوانان، باعث احساس ناتوانی و گوشه‌گیری می‌شود.
در عوض، والدین باید فضای مناسبی برای رشد مهارت‌های اجتماعی فرزندشان فراهم کنند و با ایجاد فرصت‌های مناسب، مانند شرکت در کارگاه مهارت دوستیابی یا فعالیت‌های گروهی، به او در این مسیر کمک کنند.
راهکارهای دوستیابی برای کودکان : پایه‌ای برای شکل‌گیری شخصیت انسان
دوستی یکی از مهم‌ترین عوامل رشد عاطفی، اجتماعی و حتی شناختی کودکان است. ایجاد ارتباطات سالم در دوران کودکی به آن‌ها کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی و تعاملات گروهی خود را تقویت کنند. بسیاری از کودکان، به خصوص در سنین پایین‌تر، ممکن است در شروع ارتباطات دچار خجالت یا نگرانی شوند. در ادامه راهکارهایی جامع و کاربردی برای کمک به کودکان در ایجاد و حفظ دوستی ارائه می‌شود:
۱. تقویت مهارت‌های ارتباطی در کودکان
یکی از پایه‌های اصلی دوستیابی، مهارت‌های ارتباطی است. والدین می‌توانند از طریق بازی‌های نمایشی یا داستان‌گویی، به کودکان یاد بدهند که چگونه سلام کنند، خودشان را معرفی کنند و شروع به صحبت با دیگران کنند. به طور مثال:
- تمرین عبارات ساده‌ای مانند “اسم من … است، اسم تو چیه؟”
- یادگیری نحوه پاسخ دادن به سوالات و ادامه مکالمه.
این مهارت‌ها باید به تدریج و با حمایت والدین یا مربیان تقویت شوند.
۲. تقویت رفتارهای مثبت و اجتماعی
کودکان باید یاد بگیرند که رفتارهایی مانند احترام گذاشتن به نوبت، گفتن “لطفاً” و “متشکرم” و رعایت ادب در بازی‌ها و تعاملات، باعث می‌شود دیگران تمایل بیشتری به دوستی با آن‌ها داشته باشند. والدین می‌توانند از طریق بازی‌های گروهی یا نمایش عروسکی، اهمیت این رفتارها را به کودک نشان دهند.
۳. تشویق به شرکت در فعالیت‌های گروهی
فعالیت‌های گروهی مانند کلاس‌های هنر، موسیقی، ورزش یا بازی‌های تیمی، فرصت‌های خوبی برای آشنایی با همسالان و ایجاد دوستی‌های جدید هستند. والدین می‌توانند با شناسایی علایق فرزندشان، او را به شرکت در این فعالیت‌ها تشویق کنند.
مثال: یک کودک علاقه‌مند به نقاشی ممکن است در کلاس‌های هنری با کودکان دیگر آشنا شود و رابطه‌ای دوستانه شکل دهد.
۴. آموزش حل تعارضات ساده
حتی در روابط دوستانه کودکان، ممکن است تعارضات کوچکی مانند اختلاف نظر در بازی‌ها پیش بیاید. والدین باید به کودکان یاد بدهند که چگونه این تعارضات را مدیریت کنند. مثلاً:
- استفاده از عبارات ساده برای بیان احساسات: “وقتی این کار را کردی، من ناراحت شدم.”
- تشویق به گفت‌وگو و پیدا کردن راه‌حل مشترک.
این مهارت‌ها باعث می‌شود کودکان از روابط خود لذت بیشتری ببرند و بتوانند دوستان خود را حفظ کنند.
۵. تشویق کودک به ابراز احساسات خود
کودکان ممکن است گاهی از بیان احساسات خود خجالت بکشند یا ندانند چگونه احساساتشان را بیان کنند. والدین می‌توانند با گفت‌وگوهای ساده یا داستان‌خوانی، به کودک یاد بدهند که ابراز علاقه، تشکر یا عذرخواهی چقدر می‌تواند در تقویت روابط دوستانه مؤثر باشد.
۶. ایجاد محیط‌های مثبت برای دوستیابی
والدین می‌توانند محیط‌های مناسبی را برای تعامل کودک با همسالان فراهم کنند. مثال‌هایی از این محیط‌ها شامل:
- پارک‌ها و فضاهای بازی محلی
- جلسات خانوادگی یا مهمانی‌هایی که همسالان کودک در آن حضور دارند.
تشویق کودک به بازی‌های گروهی یا فعالیت‌هایی مانند نقاشی جمعی در این محیط‌ها می‌تواند به دوستیابی کمک کند.
۷. حمایت از کودک در مواجهه با چالش‌های اجتماعی
اگر کودکی در برقراری روابط با دیگران مشکل دارد، والدین باید صبور باشند و او را حمایت کنند. استفاده از داستان‌هایی که نشان می‌دهند شخصیت اصلی با غلبه بر خجالت یا ترس توانسته دوستانی پیدا کند، می‌تواند الهام‌بخش باشد. همچنین، والدین می‌توانند با بازی‌های نقش‌آفرینی، به کودک کمک کنند تا مهارت‌های خود را تقویت کند.
۸. الگوسازی از طریق رفتار والدین
کودکان از رفتار والدین خود الگو می‌گیرند. وقتی کودک می‌بیند که والدین با دیگران مودبانه رفتار می‌کنند، ارتباطات خوبی دارند و برای دوستانشان ارزش قائل می‌شوند، به طور طبیعی این رفتارها را تقلید خواهد کرد.
۹. کمک به کودک در شناخت دوستان خوب
کودکان باید یاد بگیرند که همه افراد نمی‌توانند دوست خوبی باشند. والدین می‌توانند به کودک کمک کنند تا رفتارهای مثبت (مانند احترام، اشتراک‌گذاری و صداقت) و رفتارهای منفی (مانند زورگویی یا بی‌توجهی) را در دیگران شناسایی کند.
۱۰. تشویق به بازی‌های تعاملی
بازی‌های تعاملی مانند لگو، پازل‌های گروهی یا بازی‌های ورزشی باعث می‌شوند کودکان ضمن همکاری با دیگران، روابط دوستانه‌ای ایجاد کنند. دوستی در کودکان نه تنها باعث شادی و سرگرمی می‌شود، بلکه به آن‌ها مهارت‌های ارزشمندی را برای زندگی آینده می‌آموزد. والدین و مربیان می‌توانند با فراهم کردن فرصت‌ها و ارائه راهنمایی‌های مناسب، این مسیر را برای کودکان هموارتر کنند.
راهکارهایی موثر برای دوستیابی در نوجوانان : دورانی طلایی و حساس
دوران نوجوانی یکی از مهم‌ترین دوره‌های زندگی در شکل‌گیری شخصیت و روابط اجتماعی است. در این دوران، دوستی‌ها اهمیت زیادی پیدا می‌کنند، زیرا نوجوانان از طریق این روابط می‌توانند مهارت‌های اجتماعی، خودشناسی و احساس تعلق را تقویت کنند. در ادامه راهکارهای مؤثری برای کمک به نوجوانان در پیدا کردن و حفظ دوستان آورده شده است:
۱. توسعه اعتمادبه‌نفس و خودباوری
یکی از مهم‌ترین موانع در مسیر دوستیابی برای نوجوانان، کمبود اعتمادبه‌نفس است. والدین می‌توانند نوجوانان را تشویق کنند که به نقاط قوت خود توجه کرده و ارزش‌هایشان را بشناسند. همچنین انجام فعالیت‌هایی مانند سخنرانی در جمع، شرکت در بحث‌های گروهی یا انجام پروژه‌های مشترک می‌تواند به تقویت اعتمادبه‌نفس آن‌ها کمک کند. نوجوانان با اعتمادبه‌نفس بالا بهتر می‌توانند ارتباطات جدیدی را آغاز کرده و دوستی‌های خود را تقویت کنند.
بیشتر بخوانید : چگونه اعتماد به نفس فرزندم را بالا ببرم؟
۲. یادگیری مدیریت تعارضات و اختلاف‌نظرها
در دوران نوجوانی، روابط دوستی گاهی با چالش‌ها و تعارضات مواجه می‌شود. یادگیری نحوه مدیریت این تعارضات نقش مهمی در حفظ روابط دارد. نوجوانان باید بیاموزند که:
- احساسات خود را به صورت سالم بیان کنند.
- به جای اجتناب یا پرخاشگری، از راهکارهای گفت‌وگو استفاده کنند.
- به نظرات دوستان خود احترام بگذارند، حتی اگر با آن‌ها موافق نیستند.
والدین و مربیان می‌توانند با ارائه مثال‌هایی از زندگی روزمره یا داستان‌های الهام‌بخش، این مهارت‌ها را به نوجوانان آموزش دهند.
۳. شرکت در فعالیت‌های گروهی و اجتماعی
فعالیت‌های گروهی بهترین فرصت برای نوجوانان جهت آشنایی با دوستان جدید است. والدین می‌توانند نوجوانان را تشویق کنند که در فعالیت‌هایی مانند:
- تیم‌های ورزشی
- کلاس‌های هنری یا موسیقی
- اردوهای تفریحی
- گروه‌های داوطلبانه
شرکت کنند. این فضاها محیطی ایمن و مثبت برای تعاملات اجتماعی فراهم می‌کنند و نوجوانان می‌توانند با همسالانی که علاقه‌مندی‌های مشابهی دارند، آشنا شوند.
۴. تقویت مهارت‌های گوش دادن و همدلی
گوش دادن مؤثر و همدلی دو مهارت کلیدی در ایجاد روابط دوستانه پایدار هستند. نوجوانان باید یاد بگیرند که به صحبت‌های دوستان خود با دقت گوش دهند و به احساسات آن‌ها اهمیت دهند. تمرین همدلی به نوجوانان کمک می‌کند تا بتوانند روابط عمیق‌تری ایجاد کنند و دوستانشان احساس کنند که درک می‌شوند.
۵. محدود کردن تأثیرات منفی شبکه‌های اجتماعی
اگرچه شبکه‌های اجتماعی ابزار مفیدی برای برقراری ارتباط هستند، اما گاهی می‌توانند مانعی برای دوستیابی واقعی باشند. والدین باید نوجوانان را تشویق کنند که وقت بیشتری را در محیط‌های حضوری و واقعی سپری کنند و وابستگی کمتری به ارتباطات مجازی داشته باشند.
۶. تقویت هوش هیجانی
هوش هیجانی یکی از مهم‌ترین عوامل در دوستیابی و حفظ روابط است. نوجوانان با تقویت هوش هیجانی خود می‌توانند احساسات خود را بهتر مدیریت کرده، احساسات دیگران را درک کرده و واکنش‌های مناسبی نشان دهند. برای تقویت هوش هیجانی، روش‌هایی مانند شرکت در کارگاه‌های آموزشی یا مطالعه کتاب‌های مرتبط می‌تواند بسیار مفید باشد. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید در مجله ویموند، مقاله و مطلب مربوط به هوش هیجانی در نوجوانان را مطالعه نمایید.
۷. شناخت و انتخاب دوستان مناسب
نوجوانان باید بدانند که همه افراد نمی‌توانند دوست مناسب و خوبی باشند. آموزش معیارهایی مانند احترام متقابل، صداقت و حمایت در دوستی‌ها به آن‌ها کمک می‌کند که دوستانی مناسب و قابل اعتماد انتخاب کنند. این انتخاب‌ها تأثیر زیادی بر رشد شخصیتی و رفتار نوجوان دارد.
۸. حمایت والدین و مربیان
نوجوانان گاهی در دوستیابی با چالش‌هایی مانند خجالت، عدم پذیرش یا احساس انزوا مواجه می‌شوند. والدین باید با آن‌ها صحبت کرده، از نگرانی‌هایشان آگاه شوند و با ارائه راهنمایی‌های مناسب، آن‌ها را حمایت کنند. همچنین مربیان مدرسه می‌توانند با برگزاری فعالیت‌های گروهی، محیطی برای دوستی‌های جدید ایجاد کنند.
راهکارهای دوستیابی برای کودکان پیش‌دبستانی
در سن پیش‌دبستانی، کودکان در حال یادگیری اصول اولیه ارتباطات اجتماعی هستند. دوستیابی در این سن کمک می‌کند تا کودکان مهارت‌هایی همچون اشتراک‌گذاری، همکاری و احترام به دیگران را بیاموزند. برای ایجاد زمینه مناسب برای دوستی‌های پایدار در این دوران، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
۱. تقویت مهارت‌های پایه‌ای ارتباطی
در سنین پیش‌دبستانی، کودکان نیاز دارند یاد بگیرند چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند. والدین و مربیان می‌توانند از روش‌های ساده و خلاقانه مانند بازی‌های نمایشی برای آموزش جملات ابتدایی ارتباطی استفاده کنند، از جمله:
- سلام و خداحافظی کردن.
- معرفی خود و پرسیدن اسم دوستان.
- بیان خواسته‌ها و احساسات به شکل ساده.
۲. تشویق به اشتراک‌گذاری و همکاری
کودکان در این سن ممکن است تمایل داشته باشند همه چیز را برای خود نگه دارند. بازی‌هایی که نیاز به اشتراک‌گذاری یا همکاری دارند، مانند پازل‌های گروهی، نقاشی‌های تیمی یا بازی‌های ساده گروهی، می‌توانند مهارت‌های اجتماعی کودکان را تقویت کنند. والدین می‌توانند به کودک یاد بدهند که با اشتراک‌گذاری اسباب‌بازی یا خوراکی، دوستی‌های خوبی ایجاد می‌شود.
۳. ایجاد فرصت‌های تعامل اجتماعی
والدین می‌توانند کودک را به شرکت در جمع‌های کوچک یا فعالیت‌های گروهی دعوت کنند. مثال‌هایی از این فعالیت‌ها شامل:
- بازی در پارک محلی.
- شرکت در کلاس‌های پیش‌دبستانی.
- حضور در جلسات داستان‌خوانی گروهی در کتابخانه.
این موقعیت‌ها باعث می‌شوند کودک فرصت بیشتری برای ارتباط با همسالان پیدا کند.
۴. تمرین مدیریت احساسات و خجالت
کودکان پیش‌دبستانی ممکن است هنگام مواجهه با همسالان جدید خجالت بکشند. والدین می‌توانند با بازی‌های نقش‌آفرینی، مانند ایفای نقش دوست جدید، به کودک کمک کنند تا ترس و خجالت خود را مدیریت کند. همچنین، تعریف داستان‌هایی درباره کودکانی که توانسته‌اند دوستانی پیدا کنند، انگیزه‌بخش خواهد بود.
۵. تقویت رفتارهای مثبت در تعاملات اجتماعی
کودکان باید یاد بگیرند که رفتارهای مثبت مانند لبخند زدن، گوش دادن به دیگران و رعایت نوبت می‌تواند به ایجاد دوستی کمک کند. والدین می‌توانند این رفتارها را با مثال و تشویق مثبت به کودک بیاموزند.
۶. الگوسازی از طریق والدین و مربیان
کودکان اغلب از رفتار بزرگ‌ترها الگو می‌گیرند. اگر والدین رفتارهایی مانند احترام به دیگران، تشکر کردن یا همکاری در جمع را نشان دهند، کودکان نیز این رفتارها را تقلید خواهند کرد.
۷. آموزش قواعد ساده بازی‌های گروهی
در فعالیت‌های پیش‌دبستانی، بازی‌ها نقش مهمی در ایجاد دوستی دارند. والدین می‌توانند به کودک یاد بدهند که قواعد ساده بازی‌ها را رعایت کند، زیرا این موضوع می‌تواند به بهبود روابط او با دیگر کودکان کمک کند.
راهکارهای دوستیابی برای کودکان در مدرسه
دوران مدرسه زمان بسیار مهمی برای یادگیری و تقویت روابط اجتماعی است. کودکانی که در این دوره دوستی‌های سالمی ایجاد می‌کنند، اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند و مهارت‌های اجتماعی آن‌ها تقویت می‌شود. در ادامه، راهکارهایی برای دوستیابی در این دوران ارائه شده است:
۱. تشویق به شرکت در فعالیت‌های مدرسه
کلاس‌های فوق‌برنامه، گروه‌های ورزشی، مسابقات یا فعالیت‌های گروهی در مدرسه فرصت‌هایی عالی برای آشنایی و دوستی با هم‌کلاسی‌ها هستند. والدین باید کودک را تشویق کنند تا در این فعالیت‌ها شرکت کند. این کار باعث می‌شود کودک احساس تعلق بیشتری به محیط مدرسه پیدا کند.
۲. ایجاد اعتمادبه‌نفس در کودک
کودکانی که اعتمادبه‌نفس بالاتری دارند، راحت‌تر با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند. والدین می‌توانند با تقویت نقاط قوت کودک و تحسین رفتارهای مثبت او، به ایجاد اعتمادبه‌نفس کمک کنند.
۳. یادگیری احترام به تفاوت‌ها
در محیط مدرسه، کودک با دانش‌آموزانی از پیشینه‌ها و علایق مختلف روبه‌رو می‌شود. والدین باید به کودک بیاموزند که تفاوت‌های دیگران را بپذیرد و به آن‌ها احترام بگذارد. این نگرش به ایجاد دوستی‌های متنوع و مثبت کمک می‌کند.
۴. مدیریت تعارضات در مدرسه
در مدرسه ممکن است تعارضاتی بین کودکان پیش بیاید. والدین باید به کودک یاد بدهند که چگونه این مشکلات را مدیریت کند. مهارت‌هایی مانند گفت‌وگو، عذرخواهی و یافتن راه‌حل‌های مشترک باید به کودک آموزش داده شود.
۵. تمرین عبارات مثبت و سازنده
کودکان باید یاد بگیرند که از عبارات مثبتی مانند “بیا با هم بازی کنیم”، “می‌تونم کنارت بشینم؟” یا “می‌خوای کمکت کنم؟” برای شروع تعاملات دوستانه استفاده کنند. والدین می‌توانند این جملات را به کودک آموزش دهند.
۶. حمایت از کودک در لحظات سخت
برخی کودکان ممکن است در مدرسه با چالش‌هایی در برقراری دوستی مواجه شوند. والدین باید با گوش دادن به مشکلات کودک و ارائه راهنمایی‌های مناسب، او را در این مسیر حمایت کنند. گفت‌وگو درباره تجربیات والدین در دوران کودکی نیز می‌تواند الهام‌بخش باشد.
۷. تشویق به مسئولیت‌پذیری در دوستی‌ها
کودک باید بیاموزد که دوستی تنها به دریافت محبت و حمایت محدود نمی‌شود، بلکه باید متقابلاً به دوست خود احترام بگذارد و او را حمایت کند. این موضوع می‌تواند در بازی‌ها یا کارهای گروهی تمرین شود.
۸. آموزش مدیریت زمان برای فعالیت‌های اجتماعی و درسی
والدین باید به کودک کمک کنند تا بتواند بین روابط دوستانه و مسئولیت‌های درسی خود تعادل ایجاد کند. برنامه‌ریزی منظم به کودک اجازه می‌دهد که هم از دوستی‌های خود لذت ببرد و هم در درس‌هایش موفق باشد.
