برخورد با بچه های لجباز
وقتی صحبت از روابط خانوادگی به میان می‌آید، همه تلاش می‌کنند تا دریابند که چگونه رابطه بین والدین و فرزندان می‌تواند بهبود یابد. تکنیک‌های فرزندپروری مثبت برای تربیت فرزندانی منظم و متعهد به ارزش‌های اخلاقی می‌تواند موثر واقع شود و آرزوی هر پدر و مادری است. با این حال، این کار آسانی نیست و مهم است که بدانیم رابطه والد و فرزند یک جاده دو طرفه است!
باغی با گل‌های متفاوت وقتی شکوفا می‌شود زیبا می‌شود. به همین ترتیب، اگر والدین یاد بگیرند که چگونه یک «باغبان» باشند و بتوانند شخصیت فرزند خود را بشناسند و آن را تغذیه کنند، «باغ» آنها معطر می‌شود! منظور از فرزندپروری مثبت همین است
وقتی والدین مهارت‌های فرزندپروری مؤثر را توسعه می‌دهند، می‌توانند خود را به نسل جدید نزدیک کنند و آنها را درک کنند. هنگامی که والدین بتوانند در میزان حد و مرز گذاری، تشویق کردن و یا برخورد و جریمه کردن فرزندانشان، تعادل ایجاد کنند فرزندانی سالم و شاد خواهند داشت. به این ترتیب آنها والدین خوبی می‌شوند اما وقتی ندانیم چگونه پدر و مادر خوبی باشیم، بین ما و فرزندمان فاصله ایجاد می‌شود.
باید این را بدانیم که هر جوان بالغ این قدرت بالقوه را دارد که به کل جهان کمک کند. او فقط به راهنمایی و حمایت صحیح نیاز دارد. با درک صحیح، جوانان می‌توانند رابطه خود را با والدین خود نیز تقویت کنند.
شخصیت افراد لجباز
وقتی شواهد زیادی وجود دارد که ما اشتباه می‌کنیم، اما همچنان اصرار داریم که مسیر خود را ادامه دهیم، باید از خود بپرسیم که چه چیزی ما را تشویق می‌کند که روی حرف خود پافشاری کنیم. در دنیای درونی ما چه می‌گذرد؟
افراد لجباز اغلب از تغییر می‌ترسند، که این مساله مقاومت و سرسختی بسیاری از رفتارهای آنها را توضیح می‌دهد. در سطح ناخودآگاه، آنها هر تلاشی برای تغییر عقیده‌شان را به عنوان تهاجم‌های شخصی تلقی می‌کنند. بنابراین، آنها همیشه مراقب خود هستند و به هر کسی که سعی می‌کند ایده‌های آنها را زیر سوال ببرد، حمله می‌کنند و افراد را بسته به اینکه آیا با ایده‌های آنها موافق هستند یا خیر به عنوان “خوب” یا “بد” دسته بندی می کنند. آنها به جای پذیرش اطلاعات جدید یا این احتمال که حق با شخص دیگری باشد، ترجیح می‌دهند دیدگاه اصلی خود را توجیه کنند. آنها در تفسیر اطلاعات نیز سوگیری دارند، یعنی اطلاعات را به روش‌هایی پردازش می‌کنند که سیستم اعتقادی خودشان را تایید می‌کند.
هنگام برخورد با یک فرد لجباز، نباید فریب ظواهر بیرونی را بخوریم. افراد لجباز ممکن است شکست‌ناپذیر به نظر برسند، اما تفاوت زیادی بین یک فرد قوی و یک فرد لجباز وجود دارد. اگرچه افراد سرسخت قدرت را به نمایش می‌گذارند، اما این فقط یک ویترین است. سرسختی اغلب نشانه احساس ناامنی و راهی برای حفظ تعادل ذهنی بسیار شکننده آن‌هاست. افراد واقعا قوی می‌دانند که چگونه در مواقع لزوم سازش کنند.
خصوصیات بچه‌های لجباز
بچه‌های لجباز دوست ندارند آزادی‌ها و فعالیت‌هایشان توسط دیگران کنترل شود، یعنی در هر کاری که انجام می‌دهند آزادی می‌خواهند. کودکان لجباز از شنیدن و اطاعت از دستورات قانونی والدین خود سرباز می‌زنند. بچه های لجباز به طور جدی تصمیم می‌گیرند که نگرش، رفتار یا موضع خود را تغییر ندهند. هر گونه التماس، فحاشی و اجبار نیز هیچ تاثیری نخواهد داشت و کودک هر کاری را که می‌خواهد انجام می‌دهد. لجبازی است که باعث می شود بچه‌ها در برابر هر نوع تغییری سرپیچی کنند، حتی اگر این تغییر به نفع خودشان باشد یا از آنها در برابر هر آسیبی محافظت کند. مثلا خودداری از بستن کیف مدرسه. هیچ گاه هم دلیل موجهی برای این انکار وجود ندارد.
ویژگی‌های مثبت بچه‌های لجباز چیست؟
- کودکان لجباز بسیار مستقل هستند. آنها تا زمانی که متقاعد نشده باشند، چیزها را به صورت بدیهی نمی‌پذیرند.
- کودکان لجباز باهوش و خلاق هستند. آنها کارها را به روش خودش انجام خواهند داد.
- این بچه‌ها به شدت روی هر کاری که انجام می دهند تمرکز می‌کنند و می‌خواهند اغلب مورد تایید قرار گیرند.
- آنها همه چیز را با سرعت خود انجام خواهند داد. آنها هرگز از کاری که دیگران انجام می‌دهند ناراحت نمی‌شوند.
لجباز یا مصمم؟
هر کودکی که اراده آزاد را تمرین می‌کند، لجباز نیست. علاوه بر این، قبل از هرگونه اقدام خشن یا سختگیرانه علیه فرزندتان، باید دلایل لجبازی او را بدانید. در غیر این صورت این موضوع بدتر می‌شود. کودکان قوی سوالات زیادی می‌پرسند زیرا بسیار خلاق هستند و قدرت تخیل آنها بسیار بالاست و اغلب ممکن است در همان زمان احساس ناراحتی و سرکشی کنند. آنها نظرات خوبی در مورد دیگران دارند. آنها “فاعل” هستند.
برای برخورد صحیح با کودک لجباز خود، ابتدا مهم است که بفهمید چرا آنها اینگونه هستند و چه چیزی آنها را اینگونه می‌کند. این که فرزند شما مصمم باشد یک چیز است و لجبازی یک چیز دیگر. عزم به عنوان «استحکام هدف» تعریف می‌شود، در حالی که لجبازی عبارت است از «امتناع از تغییر یک فکر، رفتار یا عمل تحت هر گونه فشار خارجی». لجبازی می‌تواند رفتاری ژنتیکی و همچنین اکتسابی باشد که با مشاهده دیگران آموخته می‌شود.
روش‌های برخورد با کودکان لجباز
ممکن است کودک نوپا لجبازی داشته باشید که از ماندن در گهواره خود خودداری کند یا هر بار که سعی می‌کنید به او غذا بدهید قاشق غذای خود را کنار می‌گذارد. یا ممکن است یک کودک شش ساله کله شق داشته باشید که اصرار دارد هر روز یک لباس بپوشد و پاهای خود را به زمین می‌کوبد تا از هر قانون یا دستوری که به او می‌دهید سرپیچی کند.
رابرتز معتقد است: «سرسختی یا اراده قوی می‌تواند یک ویژگی شخصیتی باشد، اما لزوما ثابت یا دائمی نیست. رفتار کودکان تحت تأثیر عوامل درونی و بیرونی است که می‌تواند در طول زمان با رشد و تکامل آنها تغییر کند.
«اگر کودکی بدرفتاری می‌کند یا رفتار لجبازی از خود نشان می‌دهد، مهم است که علت اصلی را درک کرده و به روشی حمایتی و پرورشی به آن رسیدگی کنید. این می‌تواند شامل تعیین مرزها و انتظارات مشخص، ایجاد امنیت و ثبات، و ارائه تقویت مثبت برای رفتارهای مورد نظر باشد. در صورتی که این رفتار مشکلات یا نگرانی‌های قابل توجهی ایجاد می‌کند، کمک گرفتن از یک روانشناس کودک یا سایر متخصصان سلامت روان نیز ممکن است مفید باشد.
برخورد با کودک لجباز و مصمم اغلب به صبر و تلاش زیادی نیاز دارد. بنابراین در ادامه، ما به شما چند نکته و ترفند کاربردی برای برخورد صحیح با بچه‌های لجباز ارائه می‌دهیم:
1. سعی کنید گوش کنید.
ارتباط یک خیابان دو طرفه است. اگر می‌خواهید فرزندتان به حرف‌های شما گوش کند، ابتدا باید مایل باشید که به حرف‌های او گوش دهید. کودکان لجباز ممکن است نظرات محکمی داشته باشند و تمایل به بحث و جدل داشته باشند.
اگر احساس کنند که شنیده نمی‌شوند، ممکن است سرکشی کنند. در بیشتر مواقع، زمانی که فرزندتان اصرار دارد کاری را انجام دهد یا انجام ندهد، گوش دادن به صحبت‌های او و گفت‌وگوی آزاد در مورد آنچه که او را آزار می‌دهد می‌تواند به حل مؤثر مشکل کمک کند. به عنوان مثال، اگر کودک شما برای تمام کردن ناهار عصبانی است، به او به زور غذا ندهید. در عوض، از آنها بپرسید که چرا نمی‌خواهند غذا بخورند و گوش کنند – ممکن است به دلیل بازیگوش بودن یا داشتن دل درد باشد.
2. با آنها ارتباط برقرار کنید، آنها را مجبور نکنید.
وقتی بچه‌ها را مجبور به انجام کاری می‌کنید، آنها تمایل دارند که سرکشی کنند و هر کاری که نباید را انجام می‌دهند. اصطلاحی که این رفتار را به بهترین شکل تعریف می‌کند، اراده متقابل است که یک ویژگی رایج کودکان لجباز است. این ویژگی غریزی است و تنها محدود به کودکان نیست.
با فرزندان خود ارتباط برقرار کنید. به عنوان مثال، مجبور کردن کودک شش ساله خود که اصرار دارد بعد از خوابش تلویزیون تماشا کند، فایده‌ای ندارد. در عوض با آنها بنشینید و به آنچه که تماشا می‌کنند علاقه نشان دهید. وقتی نشان می‌دهید که اهمیت می‌دهید، بچه‌ها احتمالاً پاسخ می‌دهند.
کودکانی که با والدین یا مراقبان خود در ارتباط هستند می‌خواهند همکاری کنند. سوزان استیفلمان در کتاب خود به نام تربیت بدون مبارزه قدرت می‌گوید: «ایجاد ارتباط تزلزل‌ناپذیر با کودکان سرکش، برخورد با آنها را آسان‌تر می‌کند. همین امروز اولین قدم برای برقراری ارتباط با فرزندتان را بردارید – او را در آغوش بگیرید!
3. به آنها گزینه‌هایی برای انتخاب بدهید.
کودکان لجباز ممکن است ذهنیت خود را داشته باشند و همیشه دوست نداشته باشند که به آنها گفته شود چه کاری انجام دهند. به کودک لجباز چهار ساله خود بگویید که باید تا ساعت 9 شب در رختخواب باشد و تنها چیزی که از او دریافت خواهید کرد یک “نه!” است. به کودک پنج ساله سرسخت خود بگویید که اسباب بازی انتخابی شما را بخرد. آنها آن را نمی‌خواهند. به فرزندان خود به جای دستورالعمل، گزینه و حق انتخاب دهید و فضایی انعطاف‌پذیر ایجاد کنید. به جای اینکه به آنها بگویید به رختخواب بروید، از آنها بپرسید که می‌خواهند قبل از خواب داستان A یا B را بخوانند.
فرزند شما می‌تواند به سرکشی خود ادامه دهد و بگوید: “من به رختخواب نمی‌روم!” وقتی این اتفاق افتاد، آرام بمانید و به طور جدی به آنها بگویید: «خب، این یکی از انتخاب‌ها نبود». می توانید همان کار را هر چند بار که لازم است و تا حد امکان با آرامش تکرار کنید. زمانی که به نظر شما یک رکورد شکسته شد، احتمالاً فرزندتان تسلیم می‌شود.
گفته می‌شود، گزینه‌های زیاد نیز خوب نیستند. برای مثال، درخواست از فرزندتان برای انتخاب یک لباس از کمد لباس ممکن است او را گیج کند. می‌توانید با به حداقل رساندن گزینه‌ها به دو یا سه لباس انتخاب شده توسط شما و درخواست از فرزندتان برای انتخاب، از این مشکل اجتناب کنید.
4. آرامش خود را حفظ کنید.
فریاد زدن بر سر یک کودک که نافرمانی می‌کند و جیغ می‌زند، مکالمه معمولی بین والدین و کودک را به یک مسابقه فریاد تبدیل می‌کند. فرزند شما ممکن است پاسخ شما را به عنوان دعوتی برای مبارزه کلامی تلقی کند. این فقط اوضاع را بدتر می‌کند. این به شما بستگی دارد که در بزرگسالی مکالمه را به یک نتیجه عملی هدایت کنید. به فرزندتان کمک کنید نیاز به انجام کار یا رفتاری خاص را درک کند.
آنچه را که برای آرام ماندن لازم است انجام دهید – مدیتیشن، ورزش یا گوش دادن به موسیقی. موسیقی آرام بخش یا آرامش بخش را در خانه پخش کنید تا حتی فرزندان شما هم بتوانند گوش کنند. هر چند وقت یکبار موسیقی مورد علاقه فرزندتان را پخش کنید. به این ترتیب، می‌توانید «رای» آنها را به دست آورید و همچنین به آنها اجازه دهید که از گارد ذهنی خارج شوند.
5. به آنها احترام بگذارید.
اگر اقتدار را به فرزندتان تحمیل کنید احتمالاً نمی‌پذیرد. بنابراین در اینجا چند راه وجود دارد که می‌توانید احترام و حمایت را در رابطه خود الگوسازی کنید:
- به دنبال همکاری باشید، بر پایبندی به دستورالعمل‌ها اصرار نکنید.
- قوانین ثابتی برای همه فرزندان خود داشته باشید و فقط به این دلیل که آن را راحت می‌دانید در پیگیری سست نباشید.
- با آنها همدردی کنید – هرگز احساسات یا ایده‌های آنها را نادیده نگیرید.
- اجازه دهید فرزندانتان هر کاری که می‌توانند برای خودشان انجام دهند، از وسوسه انجام کاری برای آنها به بهانه اینکه باری را از روی دوش‌شان بردارید دوری کنید. این کار به آنها می گوید که شما به آنها اعتماد دارید.
- آنچه را که می‌گویید بگویید و آنچه را که می‌گویید انجام دهید.
به گفته بتسی براون براون، نویسنده کتاب You’re Not The Boss Of Me، سرمشق عبارتی کلیدی است که باید در اینجا دنبال کنید زیرا فرزندانتان همیشه شما را زیر نظر دارند.
6. با آنها همکاری کنید.
کودکان لجباز یا با‌اراده به نحوه برخورد شما با خودشان بسیار حساس هستند. بنابراین مراقب لحن، زبان بدن و واژگانی که استفاده می‌کنید باشید. وقتی از رفتار شما ناراحت می‌شوند، برای محافظت از خود کاری را انجام می‌دهند که بهتر می‌دانند: شورش می‌کنند، حرف می‌زنند و پرخاشگری نشان می‌دهند. تغییر نحوه برخورد با یک کودک لجباز می‌تواند واکنش آنها را نسبت به شما تغییر دهد. به جای اینکه به آنها بگویید چه کاری انجام دهند، با آنها شریک شوید.
از جملاتی مانند “بیایید این کار را انجام دهیم…”، “چطور است که آن را امتحان کنیم…” به جای “من از شما می‌خواهم انجام دهید …” استفاده کنید. از فعالیت‌های سرگرم‌کننده برای ترغیب فرزندانتان به انجام کاری استفاده کنید. برای مثال، اگر می‌خواهید کودک لجبازتان اسباب‌بازی‌هایش را کنار بگذارد، خودتان این کار را شروع کنید و از او بخواهید «کمک ویژه» شما باشد.
همچنین می‌توانید زمان‌بندی فعالیت را انجام دهید و کودک را به چالش بکشید تا اسباب‌بازی‌ها را سریعتر از آنچه می‌توانید کنار بگذارد. این یک ترفند زیرکانه است که بیشتر جواب می‌دهد.
7. مذاکره کنید.
گاهی لازم است با فرزندان خود مذاکره و مصالحه کنید. برای آنها عادی است که وقتی به آنچه می‌خواهند دست نمی‌یابند دست به کار می‌شوند. اگر می‌خواهید آنها به حرف شما گوش دهند، باید بدانید چه چیزی آنها را از انجام این کار باز می‌دارد.
با پرسیدن چند سوال شروع کنید مانند: “چه چیزی شما را آزار می‌دهد؟” “مشکلی هست؟” یا “چیزی میخوای؟” تا آنها را وادار به صحبت در مورد آن کنید. این به آنها می گوید که به خواسته‌های آنها احترام می‌گذارید و مایلید آنها را در نظر بگیرید.
مذاکره لزوماً به این معنا نیست که شما همیشه تسلیم خواسته های آنها می‌شوید. همه چیز در مورد ملاحظه‌کاری و مصلحت‌اندیشی است. به عنوان مثال، ممکن است فرزند شما حاضر نباشد در یک ساعت معین به رختخواب برود. به جای اصرار، سعی کنید ساعت خوابی را انتخاب کنید که مناسب هر دوی شما باشد.
8. محیطی مناسب در خانه ایجاد کنید.
کودکان از طریق مشاهده و تجربه یاد می‌گیرند. اگر ببینند که پدر و مادرشان مدام دعوا می‌کنند، یاد می‌گیرند که از آن تقلید کنند. اختلافات زناشویی بین والدین می‌تواند منجر به ایجاد یک محیط استرس‌زا در خانه شود و بر روحیه و رفتار فرزندان تأثیر بگذارد. طبق یک مطالعه، اختلافات زناشویی ممکن است منجر به کناره‌گیری اجتماعی و حتی پرخاشگری در کودکان شود. بنابراین قبل از اینکه از فرزندتان انتظار داشته باشید رفتاری خاص داشته باشد، در انعکاس رفتار خود دقت کنید و مطمئن شوید که الگوسازی مثبت را انجام می‌دهید.
9. دیدگاه کودک را درک کنید.
برای درک بهتر رفتار کودک لجباز خود، سعی کنید از منظر او به موقعیت نگاه کنید و همدلی را تمرین کنید. خود را به جای فرزندتان بگذارید و سعی کنید تصور کنید که او چه شرایطی را تحمل می‌کند تا چنین رفتاری را بروز دهد. هرچه بیشتر فرزندتان را بشناسید، بهتر می‌توانید با لجبازی او مقابله کنید. در حالی که تسلیم خواسته‌های کودک نمی‌شوید سعی کنید با او همدلی کنید. می‌توانید ناامیدی، عصبانیت یا خشم آنها را درک کنید و در عین قاطعیت از آنها حمایت کنید.
به عنوان مثال، اگر فرزند شما مایل به انجام تکالیف خود نیست، او غرق در استرس انجام این کار می‌شود. اگر کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد یا اگر کودک شما قادر به تمرکز نیست، می‌توانید با تقسیم کردن تکالیف به کارهای کوچکتر که می‌توانند در مدت زمان کوتاهی انجام شوند، کمک کنید. می‌توانید استراحت های کوتاه، یک یا دو دقیقه ای بین کارها داشته باشید تا فعالیت برای آنها استرس کمتری داشته باشد.
10. رفتار مثبت را تقویت کنید.
مواقعی پیش می‌آید که نمی‌دانید برای کنترل خشم و رفتار پرخاشگرانه کودکان لجباز چه کنید. اما اگر بدون فکر واکنش نشان دهید، ممکن است نگرش منفی نسبت به مشکل ایجاد کنید و حتی ناخواسته رفتار منفی آنها را تقویت کنید. به عنوان مثال، کودک شما ممکن است بگوید “نه!” تقریباً به همه چیزهایی که می‌گویید در مورد آن فکر کنید – آیا زیاد “نه” می‌گویید؟ اگر بله، شما با مثال رفتار منفی را تقویت می‌کنید. یکی از راه‌های تغییر پاسخ‌های منفی کودک لجباز، بازی «بله» است، استراتژی هوشمندانه‌ای که سوزان استیفلمان، درمانگر زوج و خانواده توصیه می‌کند.
هنگام انجام این بازی، کودک شما باید به همه چیز «بله» یا «نه» بگوید. سوالاتی مانند “تو عاشق بستنی هستی، نه؟” آیا شما عاشق بازی با اسباب بازی‌های خود هستید؟ یا “آیا می‌خواهید ببینید فردا عروسک دایناسور شما در وان حمام شناور است یا خیر؟” احتمالاً از فرزندتان «بله» دریافت خواهید کرد. هرچه کودک شما بیشتر پاسخ مثبت بدهد، بیشتر احساس می‌کند که شنیده می‌شود و از او قدردانی می‌شود.
11. با فرزندتان پیوند خاصی برقرار کنید.
سعی کنید با احساساتی که فرزندتان سعی در ابراز آنها دارد ارتباط برقرار کنید. وقتی فرزندتان را مجبور به انجام کاری برخلاف میلش می‌کنید، برخلاف آنچه شما از او می‌خواهید انجام می‌دهد. این نوع رفتار و نگرش از ویژگی‌های رایج کودکان لجباز است. بنابراین، رویکرد عملی به این مشکلات، حفظ آرامش و درک احساسات فرزندتان خواهد بود. ارتباط برقرار کنید و به آنها عشق نشان دهید.
12. محدودیت ها را تعیین کنید.
قوانین شفاف و ثابتی داشته باشید که فرزندانتان می‌توانند از آنها پیروی کنند. حد و مرزها را مشخص کنید و حتماً این قوانین را با عباراتی که برای سن آنها قابل درک است توضیح دهید.
13. عواقب هر رفتار را نشان دهید.
با آرامش و قاطعیت کودک را با پیامد رفتارش مواجه کنید و عواقب عدم رعایت قوانین را به او نشان دهید. به عنوان مثال، به او بگویید که اگر اسباب‌بازی‌هایش را برنمی‌دارد، آنها را برای بقیه روز کنار می‌گذارید. برای پیگیری فورا آماده باشید و با پس دادن آنها پس از چند دقیقه تسلیم نشوید. اما به یاد داشته باشید، هرگز فرزندتان را از چیزی که واقعاً به آن نیاز دارد، مانند یک وعده غذایی، محروم نکنید.
14. خوب یا بد بودن کار کودک را بگویید.
کودکان باید بدانند چه زمانی کار بدی انجام می‌دهند و چه زمانی کار خوبی انجام می‌دهند. به رفتار خوب توجه کنید و به آن اشاره کنید و موفقیت و تلاش‌های خوب را تحسین کنید. شفاف عمل کنید (به عنوان مثال، “وای، شما کار خوبی کردید که آن اسباب بازی را کنار گذاشتید!”).
15. بدانید چه زمانی پاسخ ندهید.
تا زمانی که کودک شما کار خطرناکی انجام نمی‌دهد و برای رفتار خوب توجه زیادی به او می‌شود، نادیده گرفتن رفتار بد می‌تواند راهی موثر برای جلوگیری از آن باشد. نادیده گرفتن رفتار بد همچنین می‌تواند پیامدهای طبیعی اعمالشان را به کودکان بیاموزد. به عنوان مثال، اگر کودک شما به عمد کوکی‌های خود را رها کند، به زودی دیگر کلوچه ای برای خوردن نخواهد داشت. اگر اسباب بازی خود را پرتاب کند و بشکند، نمی‌تواند با آن بازی کند. طولی نمی‌کشد که او یاد می‌گیرد که کلوچه‌هایش را رها نکند و با دقت با اسباب بازی‌هایش بازی کند.
16. برای دردسر آماده باشید.
برای موقعیت‌هایی که ممکن است فرزندتان در رفتار مشکل داشته باشد از قبل برنامه‌ریزی کنید. آنها را برای فعالیت‌های آینده و اینکه می‌خواهید چگونه رفتار کنند آماده کنید.
17. تغییر مسیر ایجاد کنید.
گاهی اوقات کودکان به دلیل بی‌حوصلگی یا بی‌اطلاعی بهتر رفتار می‌کنند. اگر می‌توانید کار دیگری برای انجام دادن فرزندتان پیدا کنید.
مشکلات و موانع موجود در برخورد با کودک لجباز
در اینجا برخی از مشکلات رایجی که والدین در هنگام برخورد با یک کودک لجباز با آنها مواجه می‌شوند، ذکر شده است:
- کودکان با تماشای کارهایی که انجام می‌دهید یاد می‌گیرند، بنابراین نمونه‌هایی از رفتاری را که از آنان انتظار دارید، انجام دهید.
- از زبان مثبت برای راهنمایی کودک خود استفاده کنید. به عنوان مثال، به جای «ایستادن» بگویید: «زمان نشستن است».
- کلمه “نه” را برای مهمترین مسائل مانند ایمنی ذخیره کنید. با قرار دادن اشیاء خطرناک یا وسوسه انگیز دور از دسترس، نیاز به «نه» گفتن را محدود کنید.
- منحرف کردن و جایگزین کردن یک شی خطرناک یا ممنوع با چیزی که بازی با آن مشکلی ندارد، یک استراتژی خوب در سنین پایین است.
همه کودکان، از جمله نوزادان، به نظم و انضباط مداوم نیاز دارند، بنابراین با شریک زندگی خود، اعضای خانواده و پرستار و مراقب کودک خود صحبت کنید تا قوانینی را تعیین کنید که همه از آنها پیروی می‌کنند. به فرزندتان اجازه دهید تا از میان گزینه‌های قابل قبول، تغییر مسیر داده و محدودیت‌های معقول را تعیین کند.
به فرزند خود بیاموزید که با دیگران همانطور رفتار کند که دوست دارد با او رفتار شود. توضیح دهید که اشکالی ندارد که گاهی اوقات عصبانی شود، اما طوری نباشد که به کسی صدمه بزند یا چیزهایی را بشکند. به آنها بیاموزید که چگونه با احساسات خشم و عصبانیت به روش‌های مثبت برخورد کنند، مانند صحبت کردن در مورد آن.
به ابراز محبت و توجه فراوان ادامه دهید. هر روز برای صحبت کردن وقت بگذارید. اگر فرزندانتان با اعضای خانواده در ارتباط باشند، احتمال بیشتری دارد که رفتار های سالمی داشته باشند.
آموزش کودکان لجباز
آموزش به این کودکان دشوار به نظر می‌رسد و وقتی با یک کودک لجباز سر و کار دارید، ممکن است تبدیل به دردسر شود. شما می‌توانید کودک سه ساله لجباز و پرخاشگر خود را با روش‌های زیر تربیت کنید:
- صحبت کردن در مورد آن.
- برای آنها توضیح دهید که چگونه کار انجام می‌شود.
- بازی و سرگرمی در مورد کار مورد نظر – اگر فرزندتان از استفاده از توالت امتناع کرد، جدی نگیرید.
به یاد داشته باشید که یادگیری استفاده از توالت برای یک کودک لجباز ممکن است بیشتر از یک کودک مطیع طول بکشد. بنابراین صبور باشید و با کودکتان کار کنید و به او کمک کنید تا به هدف برسد، نه اینکه او را وادار به انجام کار کنید. ثبات و پشتکار در تلاش به کودک کمک می‌کند تا سریعتر یاد بگیرد و رفتار مثبت را تقویت کند.
چگونه کودک لجباز را به غذا خوردن وادار کنیم؟
بچه‌ها وقتی صحبت از غذا به میان می‌آید، تمایل زیادی دارند. با این اوصاف، شما نمی‌توانید همیشه فرزندتان را با آنچه که خودش می‌خواهد تغذیه کنید. بهترین راه برای اطمینان از اینکه فرزندان لجبازتان به آنچه برایشان خوب است می‌رسند این است که وقت شام را سرگرم‌کننده کنید.
- از روش‌های خلاقانه برای غذا دادن به کودک خود استفاده کنید.
- آنها را سر میز شام درگیر کنید (از آنها بخواهید میز را بچینند، سرو کنند و غیره).
- آنها را تشویق کنید قبل از رد کردن غذا (فقط یک لقمه) آن را امتحان کنند. بخش‌های کوچکی از همه چیز را به آنها سرو کنید و اجازه دهید آنها انتخاب کنند.
- اگر غذای خود را تمام کردند، برای تشویق مثبت به آنها یک دسر یا خوراکی پاداش دهید.
چگونه کودک لجباز را تنبیه کنیم؟
کودکان به قوانین و انضباط نیاز دارند. فرزند شما باید بداند که عواقب خوب یا بدی برای اعمال او وجود خواهد داشت. اطمینان حاصل کنید که آنها کاملاً از عواقب نقض قوانین آگاه هستند. عواقب باید فوری باشد، مخصوصاً وقتی با کودکان سر و کار دارید تا آنها بتوانند اعمال خود را به نتیجه مرتبط کنند. کاهش استراحت، زمان بازی یا تلویزیون و اختصاص دادن کارهای کوچک می‌تواند چند راه برای تنبیه کودک باشد. شما همچنین می‌توانید برای روش‌های جریمه بر اساس مشکل، خلاق باشید. به یاد داشته باشید که هدف این نیست که کودک را تنبیه کنید، بلکه به آنها بفهمانید که رفتارشان اشتباه است.
سخن آخر
لجبازی در کودکان رایج است، اما برخورد روزانه با آن ممکن است برای والدین طاقت‌فرسا باشد. با این حال، دانستن نکاتی در مورد نحوه برخورد با یک کودک لجباز می‌تواند مفید باشد. در حالی که باید آرام بمانید، به حرف‌های فرزندتان گوش دهید و به نظرات او احترام بگذارید، تسلیم خواسته‌های او نشوید. ممکن است سعی کنید به آنها گزینه هایی بدهید و با آنها مذاکره کنید. شما همچنین ممکن است آنها را تنبیه کنید، اما به یاد داشته باشید که هدف تنبیه کودک نیست، بلکه این است که آنها بدانند رفتارشان نامناسب است.
کودکان لجباز معمولاً در برابر تلاش برای تغییر رفتار خود مقاومت می‌کنند و اغلب پیروی از قوانین یا دستورالعمل‌ها را رد می‌کنند. بنابراین، ممکن است برای والدین ایجاد و حفظ اقتدار خود چالش‌برانگیز باشد که منجر به جنگ قدرت می‌شود. برای کمک به شما در عبور از این چالش‌ها، این مقاله توصیه‌هایی را در مورد مقابله با کودکان لجباز ارائه می‌دهد. راه‌های عملی برای برخورد با کودکان لجباز را کشف کنید. ایده‌ها و تاکتیک‌های ضروری را برای مدیریت موثر رفتارهای چالش‌برانگیز و ایجاد یک فضای حمایتی و سازنده بیاموزید
